R2S week 7

De zenuwen beginnen op te komen. De Spartathlon komt snel dichterbij. Nog maar 46 dagen en een beetje. Ik kan eigenlijk niet geloven dat ik weer ga starten bij de Akropolis. Het voelde vorig jaar als een evenement voor eens maar nooit weer. Herinneringen komen boven. De warmte hoort daar gek genoeg niet bij. Daar was ik vorig jaar nog het meest benauwd voor. Dit bleek niet mijn grootste vijand te zijn.

Die zit in mijzelf. Ik kan niet vertrouwen op het automatisch lopen en verwachten dat het wel goed gaat. Bij een race met deze cut-off tijden moet je scherp blijven en weten waar je staat en bent. Ik droom vaak makkelijk weg. Onwillekeurig zakt het tempo dan in. Wat dat betreft kan het een voordeel zijn dat ik nu meer op tempo loop. De vraag gaat natuurlijk zijn of ik dat in Griekenland kan volhouden.

Vannacht bedacht ik me dat ik vorig jaar te weinig magnesium/zout had genomen. Ook weer iets waar ik op moet letten. Eigenlijk moeten ook dit soort zaken terugkomen in mijn trainingen. Dat het zaken worden die op de automatische piloot gaan. In gedachten verzonken verder hobbelen in de ultrashuffle mag dus eigenlijk niet gebeuren. De kans dat ik dan zaken ga vergeten of niet scherp heb is groot. Maar ja... hoe blijf je 245km alert...

Normaliter dwalen mijn gedachten na een paar kilometer al af. Misschien toch eens gaan testen met signaaltjes van mijn horloge. Dan niet om de kilometer maar om een bepaalde tijd... om de 20 minuten of iets dergelijks...

Deze week bestond het menu wat Benny me heeft voorgeschoteld ondermeer uit een marathon op zaterdag en op woensdag 20x400meter. Aan dat laatste moet ik nog echt even wennen. Ik meende het tempo wel te hebben gehaald maar achter bleek dat de tweede sessie van 10x400m net iets te vaak boven de 4m de kilometer zat. Daar baalde ik wel van. Misschien door iets scherper te zijn.... Anderzijds .. toch wel trots met deze progressie.

De marathon op zaterdag was er één van andere orde. De dag ervoor twee x 10km gelopen plus tussendoor vrijwel de gehele dag bezig geweest met het plaatsen gipsplaten tegen een plafond. Als laatste in de avond op bezoek was al met al geen ideale voorbereiding. Ik voelde me hierdoor niet optimaal. Uiteindelijk is het natuurlijk een goede training geweest. Mezelf wel voorgenomen om minder te klagen. Met zelfmedelijden wordt het simpelweg niet leuker - en het helpt ook niet om sneller vooruit te komen.

Een mooie trainingsweek van circa 125km.

11 augustus, 2025